Deel I etappe 09 van Ommen naar Hardenberg
12 oktober 2019 - Hardenberg, Nederland
Helaas hadden we pech: tussen Nijmegen en Arnhem reden geen treinen. Dus gingen we met 1 auto (Christa kon nog steeds niet mee) naar het station in Arnhem. Van daar uit namen we de trein naar Ommen. Bij het station was een leuke koffie/thee plek met een ‘verborgen’ toilet.
In de miezer vertrokken we. Eerst nog een stuk langs de weg, maar daarna veel door bos. Wat waren er veel paddenstoelen! We kregen er geen genoeg van. Maar soepel omhoog komen na een foto maken, viel niet mee. Lianne hielp mij gelukkig.
We kwamen onderweg een paar keer mensen tegen die het Pieterpad over ongeveer 10 jaar verspreid liepen. Dan doen wij het nog in een relatief korte tijd!
Het bleef maar regenen. Zodra Lianne dacht dat het droog was en de paraplu inklapte, dan ging het binnen 30 seconden weer regenen. We kwamen langs ‘De Sahara’. Een mooi duingebied. Het viel op dat over het hele gebied groene polletjes groeiden.
We kwamen over de stuw van Stegeren:
We liepen over modder paden.
We wisten dat er geen lunchplek onderweg zou zijn, dus iedereen had zijn boterhammen meegenomen. We zagen eindelijk een bank, maar helaas geen droge plek. Ik keek om het hoekje bij de boerderij en zag een bank onder een afdakje bij een schuur. Lianne belde bij het woonhuis aan om te vragen of we daar mochten zitten. De vrouw was zo aardig om de schuur te openen en een ‘bankje’ (=plank) vrij te maken. We waren super blij dat we droog konden zitten.
Toen we weggingen, zagen we dat het een B en B was.
Een stukje verder kwamen we langs De Toetjesbank. Ik had er al veel van gelezen op Facebook, dus het was leuk het nu live te zien: een picknickbank met een grote koelbox erbij. Daarin zaten allerlei toetjes in en een boek waar je wat in kon schrijven. Aan de andere kant stond een prullenbak en een geldkistje. 3 van ons namen een toetje. Er was ook nog een andere groep wandelaars erbij , dus we konden mooi foto’s van elkaar nemen.
Die andere groep attendeerde ons op een heksenkring verderop in het veld:
De regen bleef
We hadden maar weinig oog voor de omgeving door de regen en de lange afstand. Maar het was er toch mooi!
Het ging steeds zwaarder..... Om de moed erin te houden, zongen wij het Pieterpad-lied, die Gideon Hekkenberg op Facebook had geplaatst. Wij hadden geen muziekinstrument bij, dus maakten we geluiden van wat we bij ons hadden. We maakten hier een video van en kregen heel veel leuke reacties op Facebook door PPlopers. Zie voor de video bovenaan de site.
We kwamen nog een Sprookjescamping tegen. Gelukkig waren de kinderen in het theater en konden wij rustig even wat drinken. Hardenberg kwam in zicht.
Uiteindelijk kwamen we in Hardenberg, waar we ervoor kozen om bij de Chinees bij het station te gaan eten. Dan hoefden we na het eten niet nog een stuk wandelen.
Gelukkig ging de terugweg zonder problemen. Vlakbij Zwolle, waar we moesten overstappen, zei Lianne: we zijn er bijna. En hup, wij (Ma, Gerda en ik) stonden op: jas aan, rugzak op en klaar in het gangpad. En toen viel me op dat verder iedereen in de trein nog zat! Het bleek dat we veel te vroeg in actie waren gekomen, dus we gingen weer zitten en moesten toen heelllll erg lachen. Ik denk dat de hele trein dacht: wat zijn dat voor een bakvissen...!!!!!! In de trein van Zwolle naar Arnhem hadden we een bank voor ons vijven. Een jongen was zo aardig om een foto van ons te maken.
Toen nog van Arnhem met de auto naar huis. Maar goed dat we dat gedaan hadden, want het bleek nogal hommeles te zijn met het bus-vervoer.
Jullie allemaal.👍