Deel I etappe 02 van Groningen naar Winsum

Op 30 oktober reden wij in 2 auto’s vanaf Alverna, Wijchen, naar de parkeerplaats bij het treinstation Groningen. De rugzakken eruit en we begonnen etappe 2. De Pieterpadders met inval Pieterpad loper Bert.

Het was helaas geen best weer. Al meteen miezer/regen.

We liepen eerst door het centrum met leuke winkeltjes. Het viel niet mee om door te lopen. Daarna langs water met mooie boten en over bruggetjes.

In een plantsoen/park was het mogelijk een koffie-to-go te nemen.

Daar was iemand zo aardig om een foto van ons te nemen op de trap.

Net voordat we de stad uit gingen, zagen we dit kunstwerk.

Deze paarden vonden ons een hele bezienswaardigheid en kwamen echt naar ons toe.

Bij het Van Starkenborghkanaal was een brug aangevaren en daarom weg gehaald. Voorheen liep het PP daar overheen. Nu moesten we een stuk om. Ik had een verrassing gekocht voor iedereen en deelde het daar uit: hoofdparaplu’s. Was nu wel fijn want het begon harder te regenen.

De wind was harder gaan waaien, dus het was goed je hoofd schuin houden of de hoofdparaplu vast houden. Één keer vloog die van Lianne af, nog tegen Jolanda aan, en bijna de sloot in. Net toen Bert de steile helling af ging om de plu te pakken, vloog die van mij af! Dus Bert moest 2 reddingsacties doen! Het was een lang recht stuk langs het water.

Daarna lopen op wegen met om ons heen alleen weilanden en de regen hield maar aan. We wilden zo graag ergens droog onze lunch eten, dat Lianne en Jolanda bij een boerderij aanklopten en ja hoor: we mochten in de stal bij de koeien. Niet iedereen was er blij mee ivm de geur, maar droog was het er wel, als je geen lik van een koe kreeg (zie video Koe).

Ik had een gasstelletje mee en een fluitketel, maar bij als dat hooi durfden wij hier geen vuurtje te maken. Het meesjouwen van de spullen en het water was die dag overbodig, bleek later...

Koeien genoeg om ons heen..... en een kikkertje die volgens ons mismaakte achterpoten had....

Soms een bruggetje over en een glimp van een dorpje aan de overkant.

Lange wegen langs weilanden

En weer een aanpassing van de route en de regen bleef maar.... Ma kreeg het koud. Opeens bedacht Bert dat hij nog zo’n plastic cape had. Even liep Ma daarmee, maar bij Weidelust waar we weer een aanpassing van de route moesten lopen, terwijl Winsum in zicht was, wilde Ma even rusten. Ze ging tegen een boom aan staan. Ik bood haar mijn stoeltje aan en toen ze daar zat, zat ze helemaal met haar hoofd omlaag. Ze was gewoon koud tot op het bot. Ze hoefde nog net niet te klappertanden. De teller gaf ondertussen al 21 km aan en zo lang zou de route ook zijn geweest als niet die brug weg was. Bert was bezig een taxi te regelen, maar die kon pas over een uur komen. Dus vroeg hij mensen die daar met de auto langsop reden en ja: zijn schoonmoeder mocht mee! Die vrouw was wel verrast toen ze er 2 bij kreeg: Gerda en Jolanda. Maar dat vond ze helemaal niet erg. Die vrouw moest toch naar Winsum. Zij werden daar op het station afgezet. Helaas was het nog een half uur wachten voordat de trein naar Groningen ging. Gerda was zo slim om met de auto EN onze koffers naar het hotel te gaan. Bert, Lianne en ik liepen de route nog verder. Aan de weg Schillige Ham was een kaasboerderij. We gingen er binnen om te vragen of er koffie en thee was. Hadden ze helaas niet. Wij keken hevig teleurgesteld rond of er wat anders was om te kopen. Ik zag iets in de koelkast staan wat leek op cheesecake. Ze moest even achter informeren. Ze kwam terug met de melding dat we koffie konden krijgen en dat de cake voor eigen gebruik was. Wij natuurlijk heel happy. Lekker warm drankje en we mochten er ook nog naar de toilet! Super aardig. Daarna zagen we weer de lol van de route in.

En we liepen eindelijk het mooiste dorp van Nederland 2020 in: Winsum.

Leuk met water, bruggetjes, leuke (lege) terrasjes en het beste: Eetcafé J&A had een to-go karretje buiten staan. Je kon er koffie/thee krijgen, erwtensoep en een borrel. Wij kozen voor het laatste.

Toen van de route af naar het station. We liepen door de Stationsweg en zagen daar bij een huis een bord staan: je kon omhoog kijken en uilen in de boom zien. En inderdaad: meerdere ransuilen waren zichtbaar! Erg mooi, maar fotograferen in de regen is geen goed idee....

Nog effe rennen naar de trein en we konden meteen instappen. Wij namen ieder een eigen 2 zits plaats. Opeens ging Lianne ergens anders zitten. Er zat bij haar in de buurt een man die de hele tijd aan het ophalen was en geen masker op had. Toen die man uitstapte, sprak hij Lianne nog aan. Iets over mensen die drugs verkopen verdienen meer dan boeren. Het was een vreemde gast... vanaf het station moesten wij nog lopen naar het hotel. Uiteindelijk hadden wij er 26 km op zitten. Iedereen had al gedoucht. Ik zag Ma op mijn kamer en was blij om te zien dat de grauwe kleur uit haar gezicht was verdwenen en ze weer lekker warm was.

Ivm Corona was het alleen mogelijk in het hotel te eten. De vegetarische maaltijd viel tegen, rest was prima. Wel een gebrek aan groente.

Omdat wij klaagden over de vegetarische burger, kregen wij een gratis drankje aangeboden. Wij kozen voor een borrel: 43. Mmmmmmmmmm. Na het eten gingen Ma en Gerda naar de hotelkamer. De rest nam het drankje mee naar de open haard. Lekker de schoentjes uit en onze gedachten gingen meteen uit naar Sinterklaas....... zie video Sinterklaas.