Deel I etappe 07 van Coevorden naar Sleen (G, J, L en P)

Op 22 september verzamelden wij ons bij Lianne om daar vandaan te vertrekken. Een keer op een dinsdag. Jolanda reed ons deze keer in haar luxe auto. We vertrokken vroeg en kwamen gelukkig geen file tegen.

Vlakbij het station van Coevorden parkeerden wij de auto.

En na een plaspauze liepen wij door de stad en daarna aan de rand ervan met een mooi park met watertje.

Jolanda was dit keer haar telefoon niet vergeten en nam een paar mooie foto’s.

Gerda en ik waren nog niet echt wakker, want we liepen al meteen verkeerd. Je zou toch denken dat we inmiddels wel kaart kunnen lezen: het water moest rechts van ons zijn en we liepen met water links van ons..... tsja.... weer een km erbij. Slik.

We zouden niet veel bos gaan tegenkomen, dus we besloten bij het eerstvolgende bosje vlak naast een snelweg allemaal een sanitaire stop te houden. Dat hadden al veel PP lopers gedaan aan de papiertjes te zien.....

Verder lopend zagen we een rups over straat kruipen. Ohhhh, mooi om te fotograferen!

We vonden op Google dat het een inheemse soort was, maar na de zoveelste gezien te hebben EN toen ik al die eikenbomen zag, begon ik te twijfelen. Ik zocht op Google de processierups op. En ja hoor: dat was em! Ahhhhhh en wij waren er zo dichtbij geweest!!!!! De volgende die Lianne zag, werd lekker even in het asfalt gedrukt. Zo, alvast 1 minder....

Ik kwam erachter dat ik mijn selfiestick ergens had laten liggen. Ik besloot naar het vorige punt te gaan rennen, vond em vlakbij de rups die ik gefotografeerd had en rende weer terug. Weer een km erbij....

We kwamen langs een watertje vlakbij Huttenheugte. Daar stond een beeld van magisch Drenthe, een bankje voor een zwerver en er was een bruggetje.

Achter ons aan fietsten een bejaard stel. De man durfde ons wel voorbij te gaan, maar zijn vrouw stapte af en ging lopen. Er was ruimte zat, dus wij begrepen het niet echt... Buizerd op paaltje: hij bleef zo rustig zitten dat ik ervan baalde niet mijn zoomcamera te hebben meegenomen.

Lange wegen langs weilanden en af en toe wat huisjes.

Het werd iets beter toen we langs een watertje liepen (Verlengde Hoogeveense vaart). Deze stond bekend om zijn oude bruggetjes. Andere PP lopers waren zo aardig om van ons foto’s te nemen. We kwamen overigens veel lopers tegen, ondanks dat het maar een gewone doordeweekse dag was!

Ondertussen brandde de zon op ons en was een paraplu een uitkomst. Ik bleef het lekker vinden om in de zon te blijven :-)

Via Facebook hadden we al vernomen dat 1 pad bijna onbegaanbaar was en dat je beter de weg parallel ernaast kon nemen. Dit deden wij dus ook en genoten van de Alpaca’s die in de wei liepen.

 

Daarna moesten we een zanderige weg ingaan met een heel smal fietspad ernaast. We zagen een groot landbouwvoertuig eraan komen met heel veel opstuivend zand, dus we besloten 100 meter verderop te gaan staan wachten dat het voorbij was. Toen het pad op. Na een paar 100 meter, kwam er weer zo’n ding aan en ondanks mijn gebaren van vaart minderen, ging hij met grote snelheid en met veel opstuivend zand langs ons heen! Aso! We keerden allemaal de rug naar hem toe en beschermden ons gezicht. Op deze foto is nog te zien in de verte wat voor n wolk bij veroorzaakte. Iedereen had het er over, ook de mensen die wij in een zijpad tegen kwamen. Het zand zat nog in onze haren....

Uiteindelijk bereikten wij Sleen. Had nog best wel wat horeca, maar wij durfden niks te gaan nemen. Bang dat we de bus zouden missen en weer een uur moesten wachten. We wisten nl geen tijd, vanwege wegopbrekingen was er een tijdelijke halte geplaatst.

Eenmaal terug in Coevorden, zochten wij een restaurant. We gingen voor een Chinees, niet ver weg van het station. Helaas was deze er niet meer.... We besloten verder naar het plein te gaan. Daar zagen we nog een beeld van de ganzenhoedster met een sjaal om met de PP-kleuren! Mooie gebouwen en het kasteel.

Daar zagen we een restaurant die hopelijk voor iedereen wat had. We zaten buiten, kregen ons drankje.... en toen vertelden zijn ons dat het lang kon duren voor we te eten zouden krijgen. Dat wil je natuurlijk niet horen als je al zo’n lange dag hebt gehad. Maar aangezien Lianne haar wijntje niet snel zou kunnen opdrinken EN het wellicht ook weer tijd zou kosten om een ander restaurant te vinden, besloten we eten te bestellen. Het zou 3 kwartier duren. Nadat we gebombardeerd waren met takjes en eikels en precies onder vogels zaten, verplaatsten wij ons naar een tafel met een parasol erboven. Iets veiliger. Inmiddels was het donker en frisser geworden. Daar zat ik dan in mijn korte broek. Overdag was het heerlijk, maar nu.....brrrrr. We zagen ineens dat de Chinees waar we oorspronkelijk heen wilden, aan de overkant van het plein was. Shit.... te laat......Het eten kwam: uiteindelijk na een uur.....

Na het eten begon de lange auto-trip weer naar huis.