Deel I etappe 06 van Sleen naar Schoonloo

Op zaterdag 12 september vertrokken wij (Gerda, Jolanda, Lianne en ik) met de auto naar Schoonloo. Auto bij het hotel en toen snel naar de bushalte. Daar stonden al 2 mensen met rugzakje, dus ik dacht: ook PP-wandelaars. Totdat ik Lianne hoorde lachen en enthousiast zijn: ze zei “goedemorgen” tegen beide wandelaars en keek ze daarna pas aan. Het waren Bert en Truce! Wat een verrassing! Zij waren samen met de auto gegaan en omdat zij alleen deze etappe nog moesten lopen, gingen ze mee.

Met de bus gingen we naar Sleen. Daar namen wij nog wat te drinken bij het kleinste café in Nederland en konden daar ook nog naar de toilet. Op de etappe zouden we geen horeca meer tegenkomen.

Het dorp uit, tussen de maisvelden door.

Daarna door Boswachterij Sleenerzand. Even gestopt bij een vliegtuigmonument.

Bij de Galgenberg stonden wij even op een grafheuvel voor oa een selfie.

Bij het ‘hoefijzer’ besloten Gerda en Jolanda een stukje af te snijden. Jammer, want daardoor misten ze net het PP-monument, waar de rest een fotosessie had. Inval Bert ging met al zijn mede-lopers effe op de foto.

Na ook nog een foto van het bord van het Pieterpad, 

liepen we door en kwamen we wandelaars tegen waarvan een vrouw zei: zijn jullie die vrouwen met 1 man? Of wij eens op wilde schieten, want er zaten 2 vrouwen verderop te wachten op ons. We moesten allemaal lachen en vroegen hen of ze al aan het huilen waren. “Nog net niet”.... 200 meter verderop zagen wij ze al zitten op een boom.

Onderweg verbaasden wij ons over de vele paddenstoelen.

En de vele mierennesten.

We vroegen een vrouw om een foto te maken bij de Pieterpadpaaltjes. Het ging niet echt van harte. Maar het was een leuke foto en later zag ik hen staan op Facebook en bedankte hen nog voor het maken van de foto, waarna ze reageerde dat het leuk was een blijvende herinnering te hebben.

Eindelijk zagen we een bruggetje (over het Oranjekanaal) en daar moest natuurlijk de bekende bruggetjes-foto gemaakt worden. Dit keer deed Bert het, die soms net te laat was met de sprint.

Helaas had Gerda toen inmiddels zoveel pijn aan haar voet, dat ze besloot de bus terug te nemen. Bert ging met haar mee. Wij liepen daarna verder, maar het was effe stil.... we vonden het allemaal jammer dat Gerda er niet meer bij was (en Bert natuurlijk ook). Ik zag nog net dat Bert een arm op Gerda’s schouder deed om haar te troosten. Ik kreeg een brok in mijn keel...

We kregen nog veel bos en een stuk heide, waar dit keer geen loslopende koeien waren, maar schapen. Die bleven zelfs liggen terwijl we er vlak langsop liepen!

Daarna hadden we een paar lange saaie stukken asfalt en bij het volgende bos begon het ook nog te regenen. Snel de regencapes aan, ziet er altijd zo charmant uit....

Bij het Schoonloer veld zat eerst Jolanda, toen Lianne er doorheen. Truce moest ook al gaan zitten op elk bankje. De laatste 3 km ging zeer moeizaam.

Verzoeknummers via Spotify werden aangezet en er werd meegezongen.

Als laatste nummer We are the champions. Schoonloo gehaald....

Linksaf naar het hotel, waar Gerda en Bert ons al opwachtten....

Op het terras van het hotel dronken wij nog wat (personeel was niet echt aardig en ze hadden zelfs geen chocomelk!) en daarna gingen Bert en Truce terug naar huis. Wij naar onze hotelkamer voor een welverdiende douche. Het restaurant bij het hotel had een Michelin ster. Dus wij op zoek naar een ander restaurant. Het werd een Chinees in Schoonoord. Niet gezellig aangekleed, maar erg kwamen toch nog 3 andere stelletjes erbij. Het meisje dat ons bediende was erg aardig, deed het netjes en vertelde over wanneer ze besloot haar haar te laten groeien tot kniehoogte nu.

Bij het hotel was het snel de pyjama in, effe bij elkaar wat thee/koffie gedronken en toen vroeg naar bed!