deel I etappe 13 Vorden naar Laren

Op 't station in Nijmegen troffen wij elkaar. Over de hekken heen kregen wij de treinkaartjes aangereikt door Gerda en begroetten wij elkaar.
In de trein kwamen wij 'n man tegen met 'n mooie hond. Het bleek dat zij samen al eens het Pieterpad hadden gelopen. Hij was gepensioneerd en had er genoeg tijd voor gehad. Hij was nu lange-afstand-pad coördinator. Hij had nu de route Brabantse Vennen onder zijn hoede.

Vanuit de trein zagen we al mooie mist-plaatjes....

Om 9.15 u kwamen we aan in Vorden. Tijd voor koffie, maar in het hotel-restaurant waren we niet welkom. Het was alleen open voor hotelgasten. We mochten er wel naar de toilet maar moesten er 50 cent pp voor betalen. Het was diezelfde onvriendelijke man als toen. Hij bleef in de buurt staan alsof hij ons niet vertrouwde....
De route liep er langsop, dus we konden meteen beginnen. Het was koud, maar zonnig! Wat 'n geluk, want daarvoor had 't toch enkele dagen geregend.
We liepen eerst langs de weg en ondanks dat we op 't platteland waren, was er veel verkeer. Bij 1 kruising was 't bijna 5 min wachten voor we over konden steken!
Al gauw gingen we 't bos in langs kasteel Den Bramel waar we even poseerden voor 'n foto om aan Jeanette te sturen omdat zij ons leuke gebreide paddenstoelen had gegeven.

Onderweg even staand wat gedronken.

We liepen door bos en langs velden.

We kwamen 2 vrouwen tegen met wie wij een praatje maakten. Zij liepen ook 't PP en zij praatten ronduit. Oa over een B en B die gerund werd door mensen die thuiszorg kregen. Net toen zij daar aankwamen werden ze nog met medicijnen ingespoten.

We liepen eerst over 'n beekje waar we 'n grote groep Pieterpad lopers tegenkwamen.

Nabij was een picknick tafel waar ik als enige plaats kon nemen, omdat ik een handdoek mee had genomen om op te zitten. De anderen namen hun lunch staande.

Na 'n brug over een vaargeul kwamen wij voor 't eerst ook 6 vrouwen tegen die 't PP liepen. Ook weer even 'n praatje gemaakt. Een paar hadden dezelfde zonnebril op: gekregen wij restaurant Stegeman in Laren. Zij herkenden ons nog van toen wij in Vorden om koffie vroegen. En dat die man zo bits reageerde.
Verderop was 'n leuk bord met 'n koe: dat was vlakbij iemand die schilderijen maakt met dierenportretten.

De kou en de zon zorgde voor mooie plaatjes.

Christa heeft wel een aparte manier van handschoenen aan hebben.... :-)

Er was ook nog een Pieterpad bord met daarbij een oproep om geld in 'n potje te doen voor de kleinkinderen!

Bij 't eindpunt in Laren, na 13 km,

namen we wat te drinken bij Stegeman. De ober was vrolijk, anders dan die ene in Vorden. Lianne trok de stoute schoenen en zowaar: we kregen ze! De zonnebrillen!

Dit worden vanaf nu onze PP-zonnebrillen.

Daar vandaan namen we de bus, waar Truce en ik lekker nog een dutje konden doen :-)

De terugreis ging voorspoedig. In Nijmegen namen we afscheid van elkaar. Over 2 maanden weer verder....