Deel I etappe 10 van Ommen naar Hellendoorn

Op vrijdag de dertiende reden Truce, Gerda, Jolanda en Paula met de auto naar Hellendoorn. Het was nogal druk op de weg met soms langzaam rijdend verkeer, maar we kwamen precies op tijd aan bij het hotel, waar we nog een sanitaire stop konden houden voordat we onze taxi instapten.  Ongeveer 500 meter van het hotel af, zagen wij het oude mannetje ( Dhr Roetman) langs de weg zitten (op rollator), die schijnt 92 jaar te zijn en alle Pieterpadders te begroeten. Wij reden er langs op en hoopten hem te gaan zien op de terugweg. De taxi zette ons af bij het station in Ommen. Zij gaf al aan waar de route liep, ze had al vaker Pieterpadders vervoerd. Al in de eerste zijstraat maakten wij een foto voor de achterblijvers, Christa (geblesseerd) en Lianne (solidair).

Al na een paar minuten wandelen, werd het warm en gingen de jassen uit (het werd die dag uiteindelijk 21 graden). Bij een mooi bruggetje vroegen we andere wandelaars om even een foto van ons te maken.

En na het bruggetje werd er net een terras geopend, waar we wat te drinken namen met iets lekkers. Er waren meerdere wandelaars op pad. Iemand die máár 10 km die dag zou gaan lopen (watje… 😊.

Verderop kwamen we door een mooi natuurgebied met heide (was nog hier en daar in bloei) en behoorlijk wat heuvels. De Nordic Walk stokken werden goed gebruikt.

Er was ook een uitkijktoren waar ik in mijn eentje omhoog ging, want mijn medebeklimmer Christa was er niet bij. Iets van 100 treden omhoog, uitzicht was aardig, alleen naar beneden met die smalle treden viel tegen. Beneden aangekomen voelde ik al meteen spierpijn in de bovenbenen…….

Er was ook een werktuig waar je water kon oppompen. Met vereende krachten lukte het! Zie ook het filmpje!

Op deze dag mocht natuurlijk niet het PP-sjaaltje, het PP-poppetje en de PP-voetjes ontbreken. Oh ja, en ook een flesje water 😊

Bij uitzichtpunten was er steeds een tafel met daarop vermeld de verschillende steden die je daar vandaan kon zien.

We hadden oog voor de natuur en ook de kleine diertjes (met dank aan Jolanda voor het opmerken van deze mestkever).

Bijna liepen we voorbij aan HET punt van de route:

Wat was de route mooi en wat hadden we een mooi weer!

We zagen aparte zwammen, aparte bomen. En de route werd gelukkig goed aangegeven met duidelijke paaltjes.

Bij Lemele gingen we ongeveer 100 meter van de route af om te lunchen bij De Driesprong. Druk terras, oubollig café met 2 oubollige eigenaren. Alles ging rustig aan, maar het eten was wel heel lekker. Én, niet onbelangrijk, Truce kon er effe haar telefoon opladen J

Daarna kwam snel weer een leuk terras bij een B&B. Deze stond niet op de kaart. Nog veel door natuur en toen de lange rechte weg naar Hellendoorn. Helaas stond het oude mannetje (Dhr Roetman) er niet meer….. het was immers al na 17 uur en hij vast aan het diner in de zorginstelling. Wat jammer, want hij wil graag foto’s ontvangen van hem met de Pieterpadders!

Het was toch nog een mooi stuk met ook nog een bankje, waarvan dankbaar gebruik werd gemaakt door de mobiele eenheid……

Nog effe een fotootje voor de achterblijvers dat we Hellendoorn gehaald hadden!

In het hotel was ook een sauna aanwezig, maar na de douche, verlangden wij naar het diner en naar bed. Het diner was nog een hele ervaring. Vlakbij ons zat een stel, dat op elke gang wel een aanmerking had. Klagen over de soep, over de Dame Blanche, die geen echte Dame Blanche was (er moet een kannetje warme chocolade bij en niet alleen streepjes chocolade op het bord) en over het moeten betalen voor de karaf water. Wij waren ondertussen lekker aan het eten en hadden een leuk contact met de 2 obers (man en vrouw). Natuurlijk bestelden Gerda en ik ook een Dame Blanche. De ober vroeg of wij het lekker vonden. Gerda en ik zeiden het jammer te vinden dat de chocolade al op was. Toen bracht de ober ons ieder een klein kannetje met warme chocolade. Mmmmmmm. Die klager liep net het restaurant uit en zei nog tegen mij: jullie hebben dat kannetje chocolade door ons! Wij spraken met de obers nog over de klagers (was eigenlijk niet zo netjes dat zij dat deden) en praatten over Expeditie Robinson! Was gezellig.

Daarna nog een drankje in de bar en al snel gingen we naar bed. Met als traditie natuurlijk onze pyjama foto….