Deel II etappe 10 van Montfort naar Swalmen

Met de trein gingen we naar Roermond met z’n vijven. Dit keer was helaas Jolanda er niet bij. Toen we ‘s ochtends wakker werden, kwam het met bakken uit de hemel. Maar in Roermond was het droog! Daar nog thee/koffie naar binnen en toen met de bus naar Montfort. Daar kwamen wij nog 2 Pieterpad lopers tegen, maar zij liepen van Noord naar Zuid. Dus bij het uitstappen wensten wij elkaar succes en veel plezier.

Uiteindelijk liepen we pas om half 11 en gingen we al snel Montfort uit. Bij een hek maakten wij een groepsfoto om Jolanda te sturen.

Op dat moment kwamen er 2 vrouwen voorbij gelopen. Bij navraag bleken zij ook het PP te lopen. Toen hebben wij ze het juiste pad in gestuurd, want wij stonden precies voor het paaltje! Gerda en Lianne probeerden hen nog de voetjes-speld te verkopen die Gerda gemaakt en meegenomen had. Maar daar hadden zij geen interesse in. Ze liepen een stuk sneller dan wij, dus al gauw zagen wij ze niet meer. We liepen over een pad waar Romeinse vondsten waren gedaan (munten).

Daarna door een stuk bos, het Sweeltje. Ik had geen gedetailleerde kaart, maar Gerda wel. Desondanks konden we toch niet het juiste pad vinden. We liepen een stuk door, terwijl we al wisten dat we niet goed zaten. En daar kwamen we de 2 dames weer tegen: ook zoekende. We wisten dat we iig weer terug moesten en ergens rechtsaf. Zij liepen achter ons aan, maar volgden ons niet toen wij rechtsaf gingen. Wij liepen dat modderige pad af, bij de kruising links en daar kwamen we de dames weer tegen! Zij hadden het pad toch gevonden, maar ons waarschuwen.... ho maar...... In Sint Odiliënberg namen we een kleine pauze bij een plaatselijk cafeetje. Daar zaten de dames ook, maar zeiden niets toen Gerda tegen hun zei: we zijn jullie aan het achtervolgen hihihi. Ze zeiden ook niks toen ze weg gingen! Dit waren officieel de eerste niet zo aardige PP lopers....

Toen we vertrokken, maakten we nog een praatje met de eigenaar, omdat de zaak zou gaan sluiten. Hij was gescheiden en zag zijn dochtertje te weinig en daarom had hij zijn zaak te koop staan, al 2 jaar...... Hij ging op zoek naar een baan. Wij wensten hem veel geluk en hij was ook nog zo aardig om een voetjes speld te kopen. We liepen langs velden

En over lanen met eikenbomen met rupsen en parken met poppen in de bomen! Er wordt hier een poging gedaan om de pose van de pop in de boom (in Melick) na te doen....

We kwamen een stel tegen, net toen het begon te regenen (bleek uiteindelijk maar een paar druppels te zijn). Hij liep voor de eerste keer mee. Ik voelde lichtelijke paniek, toen hij tijdens het praten een sigaret draaide , zijn aansteker pakte...... maar gelukkig liepen we op tijd verder....

We liepen over modderige paden en kwamen 2 vrouwen tegen, waarvan 1 nog maar een paar etappes hoefde en de ander een keer met haar meeliep. De laatste etappe zou zij met haar man en kinderen lopen. Weer probeerden Lianne en Gerda een voet-speldje te verkopen. De één wilde het graag voor de ander kopen, maar had geen 2 euro. Gerda probeerde het nog met een betaalverzoek, maar toen dat toch veel tijd in beslag nam én zij lek gestoken werd door muggen (dit keer ik eens een keer niet! Yeah!), schoot de ander het geld voor. Lianne hielp met opspelden.

Verder langs Galloways. Deze vond de groep in rood toch wel interessant.

Pas na 14 km wandelen hadden we onze lunchpauze: rond 3 uur! Beetje laat, maar het was de enige plek: bij camping Spikkerdal. Daar zagen we weer de twee dames. Dit keer wilden wij niks zeggen, maar één leek iets meer een praatje te willen maken. Mensen op het terras moesten lachen, toen Gerda met pijn en moeite ging zitten: men liep toch voor het plezier??? Grrrrrr, ze moesten eens weten.......

We liepen over een smal pad, waar we achter elkaar moesten lopen, over plassen stappen en zeker NIET moesten vallen toen er aan beide kanten prikkeldraad was!

We liepen langs een kasteelboerderij in prive bezit. Dus we maakten daar een selfie (let op de handjes :-) en door het lawaai dat wij produceerden, kwam één van de bewoners naar ons toe (post halen). Hij had ons al van verre horen aankomen.... oei.... Hij vertelde dat de boerderij al 150 jaar in de familie was en dat dat nog veel langer zal zijn, omdat er ook kleinkinderen inmiddels zijn.

We kwamen een grote sprinkhaan tegen, het favoriete dier van Lianne.

Een leuk Pieterpad-bord bij een B en B bij Boukoul.

In de buurt van Roermond was een uitzichts-toren te zien. Een stukje van de route af. Helaas, die moet ik een ander keertje op gaan. Dit keer geen tijd voor, wel voor deze selfie :-)

Vlakbij Swalmen was Kasteel Hillenraedt, ook in prive bezit. Toen ik er stiekem een foto van wilde maken, kwam er net een vrouw aan lopen met hond en kaplaarzen aan. Ze zei dat ze er woonde....... wij geloofden het niet en keken hoe zij inderdaad de brug over het kasteel in liep......niet het prototype kasteelvrouw........

Toen we Swalmen in kwamen, gingen we op zoek naar het station. Lianne vroeg een voorbij fietsende man naar de weg. Gerda liet ondertussen de Pieterpad route zien, die volgens haar zou leiden naar het station. Hij moest lachen: hij had staar en kon de kaart niet zien. Hij zei, dat hij ons wel achterop de fiets daarheen wilde brengen, maar dat ging natuurlijk niet. Ik stelde voor: één voor één. Dat zou lang duren, zei hij, want dan moest ie onderweg ook n pintje drinken. We lachten met z’n allen. Hij wees ons de weg en wij zwaaiden naar hem. Wat een aardige man! Een aardig stukje verder zagen we het station, eindelijk.... het was inmiddels 18 uur!

In de trein raakte Lianne in gesprek met een jongen, die naar een etentje ging, maar vlekken op zijn broek had en een ontbrekende knoop in zijn blouse. Lianne wist raad...... oei oei oei....

In Boxmeer stapten wij uit en aten in een restaurant tegenover het station.

Net toen we op het perron waren, kwam er een stortbui. We stonden beschut. Goed uitgemikt! Het was een mooie dag en soms zelfs te warm! Deel II zit erop. Met weemoed laten we het mooie Zuiden achter. Vanaf nu de Noordelijke etappes!!!